Główna » Historia

ieś wzmiankowana w XVI w. W XVIII w. Jako jeden z wielu folwarków wchodziła w skład posiadłości Karola Sedlnickiego, Podskarbiego Wielkiego Koronnego, który odziedziczył te ziemie po swej matce Marii z Pieniążków herbu „Odrowąż“. Od 1761 własność Kazimierza Wężyka z Wielkiej Rudy herbu "Wąż" , Posła Ziemi Mielnickiej na Sejm Czteroletni. Kazimierz Wężyk zarządzał Folwarkiem Wólka Nosowska poprzez ekonomów, sam natomiast mieszkał w majątku w Witulinie. Następnie właścicielem został jego syn Ignacy, który po rozwodzie z Karoliną osiadł tutaj i mieszkał do śmierci w 1875 roku. Pałac wzniesiony przez Ignacego ok. 1840 r. W swojej historii przechodził różne koleje losu zmieniając swoich właścicieli. W 1876 r. pałac nabył Karol Funk, następnie w latach 1878-1893 był w posiadaniu Geronima Jakowlewicza Otwinowskiego. Lata 1893-1898 to zarząd Marii Hulewicz, następnie przez sześć lat (1898-1904) gospodarzem był znany lekarz Czesław Wroczyński, a od 1904 r. do roku 1945 właścicielami byli jego spadkobiercy. Ostatnim zarządcą majątku była Adela Nostitz-Jackowska. Po II wojnie światowej do ok 1965 r. pałac służył jako Szkoła Podstawowa. Mieścił się tam również klub wiejski. Po wybudowaniu w pobliżu nowej szkoły tzw. „tysiąclatki“ pałac stopniowo popadał w ruinę. Dwór murowany z cegły, tynkowany. Przebudowywany był w XIX i XX w. Jest to dwukondygnacyjna budowla, z częścią tylną, parterową z wystawką na osi, posadowiona częściowo na piwnicach sklepionych kolebką koszową. Na narożach jest boniowany. Od frontu w obu kondygnacjach znajdują się portyki wgłębne o czterech kolumnach toskańskich. Przed elewacją zachodnią wzniesiono ganek kryty na filarach. Układ wnętrz został silnie przebudowany. Dach niski czterospadowy, pokryto blachą. Wjazd do pałacu znajdował się od strony południowej przez zachowaną do dzisiaj bramę z cegły i kamienia oraz pozostałościami trotuaru grabowego. Wokół dworu zachowały się pozostałości parku krajobrazowego z połowy XIX w., ze szpalerem lipowym na osi od zachodu. Majątek Wólka Nosowska przed parcelacją w 1949r. posiadał powierzchnię 135,4 ha, z czego 117,6 ha gruntów ornych. Obecnie obiekt jest przebudowywany przez nowych właścicieli, wg planów jego zewnętrzny wygląd został mocno zmieniony a tym samym charakterystyczny wygląd, znany chociażby z fotografii z lat 20 XX wieku został mocno zakłócony. Powstaje pytanie, dlaczego instytucje sprawujące nadzór nad zabytkami pozwalają na tak mocną ingerencję w zewnętrzną strukturę obiektu, czyniąc z niego mniej wartościowy współczesny obiekt, stwarzający pozory oryginalnego pałacu.